Zabytkowy cmentarz kanoników Warmińskiej Kapituły Katedralnej we Fromborku założony został w 1908 roku. Od początku istnienia Kapituły kanonicy byli chowani w katedrze. Początkowo grzebano ich pod posadzką wokół bocznych ołtarzy, a od 1720 roku w krypcie pod prezbiterium. Z powodu braku miejsca na dalsze pochówki we fromborskiej katedrze nieopodal Wzgórza Katedralnego założono cmentarz kanoników. Pierwszy pochówek miał miejsce w 1911 roku, ostatni w 1946. Spoczywa na nim 22 kanoników i 1 wikariusz katedralny. Wszyscy tu pochowani byli wysoko wykształconymi duchownymi (profesorami oraz doktorami filozofii i teologii). Spora część z nich nosiła polskie nazwiska.

Cmentarz składa się z 4 kwater, podzielonych dwiema alejami lipowymi (poprzeczną i podłużną). Aleja podłużna biegnie bezpośrednio od bramy cmentarza. Na jej końcu znajduje się rzeźba z piaskowca, zatytułowana Ukrzyżowanie. Jest to wykonana na początku XX wieku kopia dzieła Tilmana Riemenschneidera, którego autorem był Joseph Seitz. Nagrobki na cmentarzu są wykonane kutego żelaza, kamienia i drewna.